بسمالله الرحمن الرحیم کوچی در اسل به کسی گفته میشود که در فصل گرما در جای خنک ودر فصل سرما در جای گرم کوچ می کند ودر هر کشور کوچی ها تا بیع قوانین همان کشور است وبرای چراندن دام ها وشتر های خود جای مشخصی دارد اما در افغانستان این توری نیست کوچی ها در افغانستان از قدرت بسیار بالای بر خوردار است عوض که کوچی تابیع حکومت مرکزی باشد حکومت مرکزی تابیع کوچی ها هست در هیچ جای دنیا نیست که کوچی هایش مصلح از یک کشور وارید کشوردیگر شود ودر هر جا کی برای چراندن دام هایش مناسب باشد آنجا را بنام خود سند بزند اما در افغانستان که اسل"کوچی داخیلی نیست در واقیع کوچی های که در افغانستان هست از پاکستان به این کشور می آید و تمام زحمات که کشاورزان افغانی در طول سال انجام داده است را در عرض چند روز نابود می کنند. و دولت افغانستان عوض که به کشاورزان افغانی کمک کند به کوچی های پاکستانی کمک میکند و آنهاراوادار می کند که اگر کسی نگزاشت که شما شتر های خودرا در زمین کشاورزی آنها بچرانید بزور اموال آنها را تاراج کونید و اصلحه هم هر چی بخواهد دولت در اختیار آنها قرار میدهد .در حالکه دولت افغانستان از کوچی ها هیچ سودی نمیبرد آنها نه مالیات به دولت پرداخت می کنند ونه عسکر به دولت افغانستان می دهند آنها فقط گوسفندان خودرا در افغانستان چاق می کنند وبا پشم وگوشتش در پاکستان می برند. و زمینهای را که آنها ادعا میکنند که مالیکش هست وسند دارد همه مردوم افغانستان می دانند که اسناد آنها از پاد شاهان قوم پرست پشتون است که به آنها داده در واقیع آنها وقتی از راه جنگ نتوانستن مردم هزاره جات که از ساکنان اسلی افغانستان است را نا بود کنند کوچی ها را از پاکستان آوردن تا در مناطق هزاره نشین دامهای خود را بچرا نند تا آنها بتنگ آمده وزمین های کشا ورزی خود را رها کنند و بروند در واقیع این شاهان متعصب می خواستن قوم زدای کنند که هنوز هم موفق نشده است و همچنان افغانستان را در آتش میسوزانند.چی در زمان (عبدالرحامن) که آغاز کننده دشمنی با هزاره ها بود و 62% از این قوم را کشت و خیلی از زمین ها واملاک آنها را گرفت و به کو چی ها دادو چی بعد از او در زمان دیگر شاهان و چی در زمان طالبان وچی در زمان دموکراسی که کرزای یکی از نواسه های کوچی ها رئیس دولت هست هم چنان طرف داری دولت از کوچی ها ادامه دارد. و این را چی دولت کرزای وچی دولت دیگر باشد بدانند که هر گز نمی توانند هزاره هارا از سرزمین اسلی شان بیرون کنند. کوچی ها فقط می توانند امنیت منطقه را بر هم بزنند دیگر هیچ کاری کرده نمی توانند.
بنام خدا: شیوه سیاست در افغانستان از زمان خیلی دور کاملا" نا عادیلانه و قوم گرا ومذهب گرا بوده و این گونه حکومت کاملا" در فرهنگ افغانستان جا افتاده ومردم این مرزو بوم توسط زبان و مذهب خود به افراد دسته اول ودوم وهتا دسته سوم شناخته می شده است و قومی که قدرت داشته خودش را کاملا" قوم بر تر می خوانده وبر دیگر اقوام ظلم کرده وآنها را بیگانه میدانیستند که در این میان قوم هزاره بیشترین ظلم را متحمیل شده است بسیار از زمین ها واملاک این مردم توسط همین شا هان افغانستان غصپ شده وبه اقوام خودشان داده شده است این وزع تا زمان حمله شوروی سا بق در افغانستان ادامه داشته است .و بعد از حمله شوروی دیگر قدرت مندان افغانستان نتوا نستن با قوم خود که خودرا قوم بر تر می دانیستند از کشور دفاع کنند مجبور به تسلیم شدن در مقا بیل کمو نیست ها شدن و در زمان حکومت کمو نیست ها که نور محمد ترکی اولین رئیس جمهورش بود شیوه سیاست در افغانستان کامل" تغیر کرد عده زیاد از مردم که بیشتر دهاتی بودن در مقابیل کمو نیست ها تسلیم نشدن و روها نی های محل دستور جهاد را سادر کرد وتمام اقوام با هم عهد کردن که در مقا بیل شوروی جهاد کنند آنها به شاخه های جهادی تبدیل شدن که از طرف کشور های مخالیف شوروی همایت می شدن بیشتر نقاط افغانستان به پایگاه های محلی تبدیل شد ه بود اما در حکومت کمونیستی افغانستان برای اولین بار بود که از تمام اقوام در حکومت حضور داشتن وبرای اولین بار در زمان ریاست ببرک کارمل فردی از قوم هزاره ستر اعظم شد وفردی دیگری از همین قوم وزیر دفاع شد به نظر می رسید که حکومت کمونیستی عادلانه تر از حکومت های شهن شاهی و اسلامی بود در افغانستان. اما با شکست شوروی از افغانستان مجا هدین باز هم بر تری قوم ومذهب خود را بر هم دیگر اعلان کردن و بر عهد وقول و قراداد های که داشتن وفا نکردن وبار دیگر افغانستان را به به خاک وخون کشیدن و جنگ عظیم دا خیلی را براه انداختن که پاکستان و ایران بیشترین سود را از این جنگ می بوردن و در تمام این مناقشه ها دست داشتن ومجا هدین دگر شده بود غلام حلقه بگوش ار بابان خارجی خود. درین جنگ ها سهم مردم افغانستان فقط کشته شدن بود .جنگ وخون ریزی مجا هدین ادامه داشت تا انکه گروه نا شناختهء از مرز های جنوب وارید افغانستان شد آن ها بتور مصطقیم از پا کیستان عربستان وگرو بن لادن کمک جانی و مالی می شودند آن ها بزودی خود را در دل هم وطنان جنوبی جا دادند و جنوب را بدون جنگ اشغال کردن و با قدرت که داشت توا نست با همه مجاهدین مبارزه کند و به زودی 90 % از خاک افغانستان را به اشغال خود در آورد آن ها قوا نین سختی را برای مردم افغانستان به کار گرفت که خارج از قانون اسلامی وبشر بود . بتور که زن حق درس خواندن را نداشت و در منا طق مر کزی که بشتر هزاره ها هست قا نون مالیات و زکات را خیلی فشورده کرد و رسانه ها را در افغانستان منع کرد البته این قوانین را آنها در چهار چوب اسلامی میدانیستند که جز برای بد نامی اسلام دیگر هیچ سودی نداشت. دوره آنها هم به پا یان رسید با حمله امریکا و ناتو به افغانستان مردم امید وار بودن که شاید جنگ در افغانستان به پا یان برسد و همه در دولت سهم داشته با شد در ابتدا دولت نو پا و دمکراسی که برای اولین بار در افغانستان چنین حکومت بوجود آمده بود قرار شد همه اقوام به اندازه جمعیتش در دولت سهم داشته باشد اما بعد از چند مدت جناب رئیس دولت کم کم چهره وا قعی خودش را نشان داد و جا نب داری از قوم خود را از سر گرفت و کا بینه خود را یکی یکی از دیگر اقوام پاک کرد و بجای آنها افراد کم سواد یا بی سواد را از قوم خودش بکار گرفت مردم افغانستان وقتی که عمل های تعصوبی جناب کرزی را دیدن دوباره از افغانستان نا امید شدند اکنون بیشتر از مردم افغانستان در سدد اقامت در خارج از کشور ش هستند . برادر عزیز افغانی امنیت تو در گرو امنیت من هست تا وقتکه همه مردم افغانستان در دولت سهم نداشته باشد نا آرامی ها ادامه دارد چند راه برای امنیت در افغانستان 1 قانونی کردن مرز های افغانستان و پاکستان حتا برای کوچی ها که معزل اسلی نا آرامی ها در افغانستان هست 2 زیر نظر گرفتن رفت و آمد افراد در صفارت ایران وپاکستان و تجسوس از آنها 3 فرستا دن کوماندو های کار آموز برای تجسوس از طالبان و کشور های که برای افغانستان تو تیعه می کنند ودر سورت نیاز ترور آنها در خاک خود شان 4 مجهز کردن ارتش به صلاح های و ابزار پیشرفته جنگی و دادن اختیارات بیشتر برای آنها 5 اخراج تمام جنگ سالاران از دولت و مجلیس و محاکیمه کردن آنها 6همکاری بیشتر با ناتو برای دست گیری افراد شرور مصلح و طالبان و جمع آوری مهمات از رهبران محلی .اگر چنین قانونی در افغانستان بوجود بیاید شاید جای امید واری باشد برای امنیت در افغانستان.